Bursa'dan dönüyorum...

Selam...

Bursa'dan dönüyorum şimdi otobüsteyim. Dolu hissediyorum kendimi biraz sizinle buluşmak istedim sanırım. 

Neden deniz yoluyla gelmiyorum? 

Çünkü Budo'yu denemek gibi bir hataya düştük gelirken. 

Cuma akşamüstü Kabataş'ta biber gazının etkisiyle mide-göz-nefes birbirine girmiş halde bindik feribota. 

Denizin ortasında fırtına varmış. İnanılmaz bir dalga sarsıntısının içinde kaldık. Devrilmek an meselesiydi. Kaç yıldır deniz yolculuğu yapıyorum böyle bir şey yaşamadım. Hatta böyle bir korkuyu yük gemisi İdo ile çarpıştığında bile yaşamadım. Yanımda Furkan olmasa kesin korkudan bayılırdım. 

Ağlama ve titreme krizi geldi. Defalarca istifra ettim. Sadece ben değildim bu halde nerdeyse feribotun yarıdan fazlası... 

Beni İdo kazasında Aziz Mahmut Hüdayi hazretlerine yaptığım ziyaret korumuştu demiştim. Şimdi yine Aziz Mahmut Hüdayi'nin kendisini ziyaret edenler için ettiği o dua korudu, Rabbim esirgedi. 

Uzun bir süre ido ya da budo kullanamayacağım. Bu konuda psikolojim harap....

Küçük bir not: Eğer bir Budo yetkilisi bu yazıyı okursa; Lütfen denizdeki hava durumunu bile bile insanlara bunu yaşatmayın. Bebek de yaşlı da hasta da vardı bu feribotta... İnsanlara hizmetin başı duyarlılık!

***

Ailemi özlemiştim. Annem Umre'ye giderken ve döndüğünde yanında değildim ve anneler günde de... Hasret giderdik. 

Uzun uzun Umre'de yaşadıklarıni anlattı.

Annem mi değişmişti ben mi bilemedim? 

Annemin sözleri hep değerlidir ama bu sefer anlattıkları altından değerliydi. Mirastı sanki.
( sanırım büyüyorum ben)

Umre'ye beş arkadaş gittiler. 13 yıl beraber her hafta hatim yaptığı ve beraber Umre'ye gitmek için dua ettiği arkadaşlarıyla beraber gittimeyi Rabbim nasip etti, evinde ağırladı, davet etti onları.

Birbirlerine davranışları, merhamet ve vicdani muhasebeleri, peygamberimizi ve sahabeleri orada varlarmış hayattalarmış gibi hayal edişleri, rüyaları, ibadetleri, birbirlerine hizmet edip sevap kazanmak için yarışları....

Beni; insanlık, dostluk, kardeşliğin tükenmediğine ve menfaat/ çıkar ilişkisinin olmadığı zihinlerin varlığına inandırdı. Ümidimi kestiğim anlarda bu anlattıkları bana ilaç oldu. Güç verdi, ümit verdi. Yeni duygular ve hisler belirdi içimde... Aylarca susuzluk çekmişim de sanki su bulmuşum gibi.

Anlıyorsunuz biliyorum... Bazen çok yalnız hissediyorum. Bazen gerçekten de yalnız olmak istiyorum. İnsanlık olarak fazla kirli oluyoruz. Manevi değerleri unutuyoruz. Kendi hatalarımızı keşfetmek için daha fazla vakit harcamalıyız. Dünya kimseye kalmadı kalmayacak. Menfaati için yüze gülenler, çıkarına ters olunca sırtını dönenler... Daha çok düşünmeli.

***

Twitter'ı açtım baktım cumartesi... Baktım!

Küfürler hakaretler uçuyor. Biber gazı değil ama düşmanlık nefes kesiyor. Takip ettiğim herkesi silip, takip ettiklerimi gözden geçirmeliyim dedim. Ve yaptım.

İnstagram'ı açtım baktım cumartesi... Arkadas bir kahvaltı fotoğrafı paylaşmış... Altına yapılan hakaret küfür sayısız... Neymiş? "Türkiye bu durumda senin

Umrunda değil?" 

Onun umrunda olup olmadığını ve duyarlılıgını, paylastigi anlik fotograftan cikartan bir zihniyet, etrafta tencere calarak 2013'te hakkini ariyor! 

Facebook'taki seviye,  twitter ve instagramdakinden daha beter durumda...Açıp bakmama paylaşım yapmama kararı aldım.  

Dua ediyorum... Siz de lütfen şu an mağdur olan herkes ve ülke huzuru için dua edin. 

Alevi de dostum var, solcu da dostum var. İnsanlıklarını kimselere değişmem! Dostluklarınızı harcama günü değil! Kırmayın, hakaret etmeyin lütfen. 

Düşünmek, fikrini savunmak ayrı birşey. Lütfen ölçüyü kaçırmayın. Eğer hükümet bir topluluğa hakaret ediyorsa dava açın, profillere 'çapulcu, sarhoş, atam izindeyiz" vb şeyler yazıp, sokakta tencere çalmakla hak aranmaz. 

Keşke sıkıntı gerçekten ağaç, sinema, tiyatro olsaydı...

Keşke yüzlerce insan hırpalanmasaydı. Memnun muyum? Mutlu muyum kesinlikle hayır, asla. Çünkü gerçekten park için ağaç için direnenler hırpalandı. Kurunun yanında yaş da yandı...

Bu ülke çok daha acı günler yaşadı, konuşma günü bugün bu sebep hiç değildi.

Düşmanlık günü değil. 

Rabbim ülkemizi bu halde görmek isteyenlerden esirgesin. Huzur ve barış için dua vakti. 

Zehra G.Ö