Sosyal medyada acı nasıl paylaşılır?

Merhaba 'sosyal medya arkadaşlarım...'

Hayırdır bu nasıl bir başlık diyorsunuz haklı olarak. Bir süredir öğrendiğim, aklıma geldikçe içimi sıkan birşey paylaşmak istiyorum.

Beni az çok biliyorsunuz. Burada da yaklaşık 2 yıldır varım, diğer sosyal oluşumlarda da...
Bu serüven sosyal medyanın taş devri zamanlarından başlar. Yonja diye bir arkadaşlık sitesi vardı yıl 2006, bilen bilir. Daha hiçbir sosyal platform yokken.
İlkel mi ilkel şimdi ile kıyaslanmayacak kadar saçma bir oluşum. Yaş 18 malum cazip geliyor böyle oluşumlar...

Üyeydim, bir sürü sanal arkadaşım vardı, kaç binlerce...Uzatmayayım. 

Bu arkadaşların bir kısmıyla sosyal medya gelişme kaydettikçe yeniden karşılaştık. 

Neredeyse 7 yıl başka başka sosyal platformlarda birlikte olduk. 

Aramızda değişik bir bağ oluştu.
NEDEN?

Çünkü bu platformlarda insanlar birbirinin hayatını bir film gibi izliyor. 
Gerçek dünyada hiç tanışmadık, telefonla dahi konuşmadık.

Gel gelelim birbirimizin mutlu gunlerinde en guzel dua ve dilekler belki de karsilikli birbirimize gitti. 

İnsanız... Doğum, ölüm, evlilik, yeni iş, mezuniyet vs. sayısız gelişme yaşıyoruz...

Gerçekte karşımda olsa sarılırım öyle içten seviyorum bir tanesini. Değişik...

Ve ondan yaşça biraz daha küçük olduğum için hayattaki gelismelerini benden önce yaşadı. Ona hep imrenerek baktım, asla kıskanmadım. İcimde hep guzel dileklerle, sözlerle izledim.

Kimi böyle sevsem hep anlatırim Furkan'a. Sanki bir arkadasimiz gibi soz ederiz aramizda :) 

-Aaa Furkan biliyor musun cocuklari olucak X ve Y'nin?
-Haydi yaa, tabii artık zamanı gelmişti. Ne kadar oldu onlar evleneli?
- 2 yıl olmuştur...Anne güzel, Baba güzel bu çocuk çok tatlı olur. 
- Ahhh darısı başımıza (Biz henüz evli bile değiliz.)

Böyle diyaloglar işte.

Anlık paylaşımlarda olmadığı dikkatimi çekerse hemen girip profiline bakarım. 
Birgün yine baktım.

Konduramadığım bir detay cekti dikkatimi. Soyadı!
Önemsemedim. 
Sonra bir detay daha. Çift fotograflari yok!
Şüphe!!!
-(iç ses)Yok canım, hayır. Ohaa çüş kızım saçma sapan şeyler kondurma insanlara. 
Sonra kurcaladım. Birbirlerini takip etmiyorlar!

Ahh sosyal medya dedim yine içimden...

Karıştırdım. Karıştırdıkça kötü şeyler buldum. Hayal kırıklığı gibi, yıkılmak gibi değişik. İmrenerek baktığım o çift artık YOK! Boşanmışlar, dünya tatlısı bir evlatları var...!

Ve bir süredir yıkık halini bile fark etmediğim, o çok sevdiğim 'sosyal medya arkadaşım' ... 

Furkan'a anlattım ve çok ağladım. 
7 yılda gerçek bir arkadaşım gibi olmuş, üzüntüsü ,acısı beni bir köşede kahretmiş...

Ona hiçbirşey söyleyemedim. Sürekli dilimin ucuna geliyor. Sürekli rüyama giriyor. 

Ne denirdi ki? 
Ben kimdim ki? 
Bu ilan edilen birşey değil ki? 
Ne diyebilirim... İçime boğuldum. Bunu burada okuma riski var. Belki de okumaz bilmiyorum. 
Ama yazmak istedim.

Bana birşeyler söyleyin. 
Sosyal medya iyi çok hoş. Yeni bir surü insan katıyoruz hayatimiza. Onlarin hayatlarindaki guzellikleri paylasiyoruz.
Peki ya acılar?
Peki bu izledigimiz filmin sonu kotuyse? 

Sosyal medyada yedigimizi, tatilimizi, ozel gunumuzu, giydigimizi paylasiyoruz...
Sosyal medyada aci nasil paylasilir peki?
Lutfen cevap verin!

Yanindayim,cok  uzgunum, icim acıyor demek istiyorum.

Keşke gerçek arkadaşım olsa. Gitsem, arasam, sarılsam, elini tutsam, onun havasını dağitmak icin planlar yapsak,ağlasak beraber...

Onun için sizde dua edin lütfen...

Zehra Görgülü Ölmez




Yorumlar

MERVE dedi ki…
bunu bir aralar ben de düşünmüştüm Zehra.. ben hayatımızdaki ölüm, hastalık, boşanma gibi kötü olayları nasıl blogumuzda yazabilirz diye düşünmüştüm.. çünkü bloglarımızı bizi tanıyan tanımayan herkes okuyor , herşeyi rahatça yazamıyoruz.. merak ettim bu arkadaşın da senin onu sevdiğin gibi mi seviyordu.. öyleyse dertleşmeniz gerekirdi özelden :( üzüldüm, evlilik ne kadar harika bir olaysa boşanma da o kadar yıkıcı.. evlerden ırak olsun..
Adsız dedi ki…
sanırım sosyal medyada acı yine sosyal medya yardımıyla paylaşılır.. burası artık sanal bir dünya olmaktan çıkmış durumda,, çok daha samimi çok daha gercek. hani biz senin postlarını okurken sevincini hüznünü heyecanını nasıl anlayabiliyorsak sen yazılarında bunu nasıl içtenlikle aktarabiliyorsan işte o kadar gercek.

aslında sende o sanal arkadaşına bir mail kadar bir mesaj kadar yakınsın ona ulaşıp duygunu düşünceni paylaştığın kadar da 'yakın arkadaşsın', bazen bir çift kelam, ettiğin güzel dualar yanında olup sarılmaktan daha değerli olabiliyor.

velhasılı rabbim hakkında en hayırlısını yazsın,, yar ve yardımcısı olsun:(
Swotpisces dedi ki…
Allah yardımcısı olsun inşallah...
xyz dedi ki…
acıları paylaşmak zor ki sosyal medyada:( çğu insan böyle şeyler yaşadığında sosyal medyayı terk ediyr. ben de bir dönem etmiştim benzer bi durum nedeniyle insanların yorumları felan istemiyr insan. öle işte..
özlem dedi ki…
sosyal medyada acılarını paylaşmak çok zor. Bebeklerim öldüğünde sadece dua istemek için bunu bloğumda yazmıştım; çünkü çok acı çekiyordum ve dua edilmeye ihtiyacım vardı. densizin biri beni bebeklerimin ölümüyle reklam yapmakla suçlamıştı. Hala yazarken ellerim titriyor, sinirleniyorum. ölüm karşısında bile insanlar böyle saçmalarken boşanmayı nasıl yazsın arkadaşın?
Şerife Şeker dedi ki…
Merhaba zehra boşanma,hayal kırıklığı çok üzücü şeyler insanların mutsuz olmasından bende çok etkileniyor çok üzülüyorum.Ama sosyal medya böyle şeyler için pek kullanılmıyor oysa mutluluklar paylaştıkça çoğalıp üzüntüler paylaştıkça azalır.Bence sosyal medya ile sevincini paylaştığın arkadaşının üzüntüsünü de paylaşmalısın eminim mutlu olacaktır
Unknown dedi ki…
Genelde mutlulukların paylaşıldığı bir yer olsa da buralar, acıları paylaşmak içinde güzel bir yer. Biliyorum ki karşımdaki beni daha iyi teselli edecek. Bunu yeğenlerimi kaybettiğimde yaşadım. Ağlaya ağlaya yazdığım postu, niceleri ağlaya ağlaya okudu. Benle birlikte ağladılar.. Acımı paylaştılar..
Rabbim kimseye paylaşacak acılar nasip etmesin..
Gülten Bostancı dedi ki…
ne kadar ince fikirlisin maşallah Allah arkadaşının yardımcısı olsun gerçekten bende bazen aynı duyguları paylaşıyorum tanımasak görmesek hiç konuşmasakta çok güzel arkadaşlıklar ortaya çıkıyor. Peygamberimizin
Beni Görmedikleri Halde Bana iman Eden Ümmetimi Görmeyi Çok isterdim".Hz.Muhammed (s.a.v) demiş aklıma hep bu sözü gelir görmeden bir birini Allah rızası için seven insanlar olması ne kadar güzel bir duygu
hayat toz pembe değil gerçektende..